LA SOBIRANA

Despuish l’aup italiana,

A truvèrs vilas, e monts, e lanas,

E dinc a la mar grana

Que senhoreja ua sobirana.

Entant de mila annadas

Qu’audín son arríder de mainada,

Sas cantas encantadas,

Sons mots d’amor de hemna tant aimada.

Jo que l’escotarèi

Com s’escota a parlar ua hada,

Jo que la servirèi

Dinc a la mea darrèra alenada.

Un dia, un beròi dia,

Tots coneisheràn ma sobirana

Ma mair, ma sòr, ma hilha,

Ma bèra amor, qu’ei la lenga occitana.

Un dia, un beròi dia,

Tots coneisheràn ma sobirana; 

Ma mair, ma sòr, ma hilha,

Ma bèra amor, qu’ei la lenga occitana.